Ik plan nieuwe tekstjes vanaf nu aangezien ik wat meer energie heb terug en ik goed hersteld ben van mijn hersenoperatie. Het litteken is een heel groot hoefijzer over de hele rechterkant van mijn hoofd (ongeveer 25 cm): een teken van geluk voor het vervolg van mijn traject?!
Chemo-therapie… uiteraard kennen we dat woord al jaar en dag – van horen zeggen – van mensen (veraf) die daar eens mee te maken hadden – en dan kennelijk enorm ziek waren, moesten overgeven voor een week aan een stuk, niet uit de voeten konden, en veel miserie kenden…
Gelukkig is dit een associatie van meer dan 10 jaar geleden – dat is wat de oncoloog me zei toen ik wist dat ik ook door chemo moest gaan. En hij had groot gelijk: ik heb ondertussen mijn eerste cyclus van mijn kuur achter de rug (die startte op 19 maart). Al bij al viel het deze eerste cyclus best mee: ik had 3 goeie dagen en dan 3 minder goede met algemeen ziektegevoel, wat misselijkheid en vooral heel moe. Daarna wisselen de dagen en symptomen zich wat af en moet ik serieus oppassen voor infecties. Chemo valt sneldelende cellen aan – niet alleen kankercellen maar ook beenmerg waardoor mijn bloed verandert en dus de weerstand verlaagt, ik minder bloedstolling heb en minder energie (zuurstof).
Er bestaan zoveel soorten chemo’s nu en zelfs cocktails (combinaties van soorten afgestemd op je behoeften)! Ik krijg twee soorten toegediend gecombineerd met andere medicijnen en nog veel baxters met vocht enzo. Alles verloopt volgens een schema waaraan de verpleegsters zich moeten houden. Ik ga elke cyclus voor 4 dagen in het ziekenhuis binnen, wordt geïnstalleerd bij mijn ‘Patient Pall’, i.e. ‘de vriend van de patiënt’ - mijn paal op wieltjes waaraan alle zakjes hangen die via mijn Port-a-Cath (poortkatheder) binnenkomen – dag en nacht. Er stromen ettelijke liters vocht rechtstreeks naar mijn hart en bloedsomloop – waarvan vele liters chemo zijn die de slechte cellen in mijn lichaam zullen (moeten) afbreken en uitroeien. Laat ze maar goed stromen en werken, die liters!!!
De Port-a-cath is een fantastisch medisch fenomeen waarmee ik kennis heb gemaakt – meer nog: ik heb er eentje IN mijn lijf nu… Ja – het zal mijn droom om op mijn 35ste model te worden en décolletés te showen wel wat beperken aangezien je het ziet uitsteken aan mijn sleutelbeen… maar ‘t heeft wel vele voordelen: de chemo/baxters binnenkrijgen via mijn aders/armen zou ze gewoon kapot maken en nu is dit toegangssysteem met membraan die onderhuids is geplaatst in staat alles recht naar mijn hart te brengen... De chirurg die het inbracht (plaatselijke verdoving!) was echt goed en grappig en heeft die katheder met buis tot in mijn hart zeer goed ingebracht. Ondertussen doet dit zelfs geen pijn meer.
Na de 4 dagen opname ben ik de rest van de 3-weekcylcus thuis om alles te laten inwerken en te recupereren. Mijn volgende cyclus start op 10 april. Waarschijnlijk gaan de symptomen/neveneffecten dan een graadje toenemen aangezien elke cyclus wat erger kan worden. Duimen ervoor dat neveneffecten minimaal zijn en het echte effect maximaal!!!
Gelukkig is dit een associatie van meer dan 10 jaar geleden – dat is wat de oncoloog me zei toen ik wist dat ik ook door chemo moest gaan. En hij had groot gelijk: ik heb ondertussen mijn eerste cyclus van mijn kuur achter de rug (die startte op 19 maart). Al bij al viel het deze eerste cyclus best mee: ik had 3 goeie dagen en dan 3 minder goede met algemeen ziektegevoel, wat misselijkheid en vooral heel moe. Daarna wisselen de dagen en symptomen zich wat af en moet ik serieus oppassen voor infecties. Chemo valt sneldelende cellen aan – niet alleen kankercellen maar ook beenmerg waardoor mijn bloed verandert en dus de weerstand verlaagt, ik minder bloedstolling heb en minder energie (zuurstof).
Er bestaan zoveel soorten chemo’s nu en zelfs cocktails (combinaties van soorten afgestemd op je behoeften)! Ik krijg twee soorten toegediend gecombineerd met andere medicijnen en nog veel baxters met vocht enzo. Alles verloopt volgens een schema waaraan de verpleegsters zich moeten houden. Ik ga elke cyclus voor 4 dagen in het ziekenhuis binnen, wordt geïnstalleerd bij mijn ‘Patient Pall’, i.e. ‘de vriend van de patiënt’ - mijn paal op wieltjes waaraan alle zakjes hangen die via mijn Port-a-Cath (poortkatheder) binnenkomen – dag en nacht. Er stromen ettelijke liters vocht rechtstreeks naar mijn hart en bloedsomloop – waarvan vele liters chemo zijn die de slechte cellen in mijn lichaam zullen (moeten) afbreken en uitroeien. Laat ze maar goed stromen en werken, die liters!!!
De Port-a-cath is een fantastisch medisch fenomeen waarmee ik kennis heb gemaakt – meer nog: ik heb er eentje IN mijn lijf nu… Ja – het zal mijn droom om op mijn 35ste model te worden en décolletés te showen wel wat beperken aangezien je het ziet uitsteken aan mijn sleutelbeen… maar ‘t heeft wel vele voordelen: de chemo/baxters binnenkrijgen via mijn aders/armen zou ze gewoon kapot maken en nu is dit toegangssysteem met membraan die onderhuids is geplaatst in staat alles recht naar mijn hart te brengen... De chirurg die het inbracht (plaatselijke verdoving!) was echt goed en grappig en heeft die katheder met buis tot in mijn hart zeer goed ingebracht. Ondertussen doet dit zelfs geen pijn meer.
Na de 4 dagen opname ben ik de rest van de 3-weekcylcus thuis om alles te laten inwerken en te recupereren. Mijn volgende cyclus start op 10 april. Waarschijnlijk gaan de symptomen/neveneffecten dan een graadje toenemen aangezien elke cyclus wat erger kan worden. Duimen ervoor dat neveneffecten minimaal zijn en het echte effect maximaal!!!
No comments:
Post a Comment