Na Cyclus 4 - After Cycle 4: ademmoment

(NL) Nederlands - English (EN) see below

NL
Vriidag thuisgekomen van de 4 de cyclus - alles goed gegaan. Deze keer nog wat vermoeider dan vorige keren - echt veel geslapen daar en achteraf thuis. De misselijkheid is nog altijd goed te beheersen met de medicatie, da's ook veel waard. Mentaal begint de herhaling van hetzelfde patroon me wel te wegen: diezelfde geur van die afdeling, diezelfde zieke gezichten, diezelfde keuken die me absoluut niet meer smaakt (weining gegeten deze keer). En toch moet ik zeggen dat het me allemaal nog goed af gaat: eens ik terug buiten ben, gesettled ben in mijn eigen huisje en terug met Johan kan eten en doen wat de dag me ingeeft, voel ik me alweer stukken beter. Het weer is prachtig, om niet te zeggen perfect - de natuur is op zijn best - en we hebben geen zware contra-indicaties dat we op in een serieuze probleemsituatie zitten op dit moment. Dus probeer ik te genieten van elk moment:
- opstaan met Johan en samen ontbijten voor hij naar het werk vertrekt
- in de tuin bij dag en dauw genieten van konijntjes, vogels, opkomend zonlicht, verse zuurstof, ...
- terug gaan slapen met een verhaal van Kuifje in de hand (tot hiertoe slaap ik bijna de hele voormiddag)
- lekker eten op de middag - volgens mijn 'smaak van het moment'
- namiddag is actief zijn en/of bezoek krijgen
- 's avonds koken...
- avond afsluiten met Johan
Dit blijkt nu mijn goeie ritme van de dag te zijn.
Johan en ik gaan - na 4-5 maanden huis/ziekenhuis sfeer - enkele daagjes ertussenuit - naar Orval om te wandelen in de natuur. Hopelijk geeft dit ons een kick en veel energie om er verder tegenaan te kunnen gaan! Ik merk dat wilde beestjes, vogeltjes en mooie natuur, me heel goed doet, doet lachen en sterker maakt. Dus ik kijk er al ontzettend naar uit!
We hebben dit moment nodig want binnen 2 weken is het een heel criciaal moment: dan kijken ze terug in mijn hoofd naar verdere ontwikkelingen... Hopelijk is dat allemaal goed.

EN
Chemo again rather OK - tiredness gets tougher each time. Also mental repetition of same senses, same hospital patients and food, etc is getting more difficult. Yet, goal in mind keeps me going. Getting back home, settling back into rest and nature, good surroundings of husband and others makes it easier. So far no dramatic contra-indications - that is keeping me positive. Taking a rest moment before the important scan of the head is taking place in two weeks from now. Anxious about that...