NL
Gisteren enorm verschoten. 's Morgens bij opstaan (Johan was allang gaan werken) met enorme smak tegen grond gevallen - buiten bewustzijn en terug bij bewustzijn door klap van hoofd - denk ik. Bult op hoofd. Was dit een epilepsie aanval - aanvalletje - of flauwvallen???? Ik weet het niet - en er was niemand om het me te vertellen... en bij onderzoek bij de dokters nadien was er 1 die me zei 'waarschijnlijk een epilepsie-aanvalletje' en 1 die me zei 'waarschijnlijk een bloeddrukval'... dus daar heb ik ook niks aan. Hopelijk doet het zich niet meer voor - danig verschoten. Vraag me nu trouwens af waarom ik al een week pijn heb op een andere plek op mijn voorhoofd... :-) Jezelf niet meer onder controle hebben - ik kan er niet tegen.
Radiation continued anyway. Ben heel moe en kijk naar het einde van de bestraling uit zodat ik goed kan recupereren en mijn eigen genezingsreis verder kan zetten.
EN
Yesterday I was seriously shocked. In the morning when I woke up (Johan had gone for work long before) I smashed on the ground - out of consciousness and was back at consciousness because of the smack of my head on the ground - I think. Thick spot on the head now. Was this an epilepsy attack or little attack or did I faint???? I don't know, and nobody can tell me neither by seeing it - and after investigation in hospital 1 doctor said 'probably little epilepsy attack', and 1 said 'probably fainted' so that doesn't help me neither.... Hopefully I will not have this again - it was frightening. I wonder now why I am having a painful spot on the other side of my head since a week... :-) Not having control over your own consciousness - terrible that is.
Radiation continued anyway. Am very tired and look forward to the end of this so that I can recuperate and start my own healing journey more intensively.
Tuesday, September 25, 2007
Friday, September 21, 2007
Na een week bestraling - After a week of radiation
NL
Wel - deze week hebben we doorstaan - al is het met weining energie - het was dan toch met minder last dan bij de start. De serieuze neveneffecten van misselijkheid en overgeven zijn grotendeels onder controle met medicamenten - en de hoofdpijn is na dinsdag niet echt meer opgetreden. Kennelijk passen de hersenen zich na twee-drie dagen bestralen zich ook wel wat aan in de mate van opzwellen... Enfin, het blijft heel vermoeiend, en lijkt voor mij, nu, het moeilijkste stukje van mijn traject te zijn. Maar ach, als ik neutraal terugdenk aan mijn angsten na de epilepsie in Januari, de miskraam erna, de toch wel riskante operatie van de hersenen in Februari, het wakker worden tijdens de operatie, de lange chemoperiode daarna, dan zal dit kleine extra gevecht wel niet HET ergste geweest zijn en slagen we ons hier ook wel weer door... Ik denk dat ik voor mezelf al wel bewezen heb een sterke madame te zijn - al had ik er helemaal geen behoefte aan om dat ook te bewijzen (toch zeker niet op deze manier). Ik wist dat dit laatste stuk van het traject moeilijk ging zijn, niet zozeer omwille van de bestraling maar vooral omwille van 'de root cause benadering' maw het aanpakken van de echte oorzaak van mijn kanker en daar ga ik nu werk van maken. Daar komt dan nog de extra vermoeiende bestraling bij die ook al mijn eetlust wegneemt - ik ben op de afgelopen 10 dagen denk ik 4 kg afgevallen :-( en je kan je wel indenken dat de lieve woorden en extra steun die jullie stuurden heel veel deugd gedaan heeft. Heb net pianoles gehad - was heel tof - verbazend hoe snel je met iets kan opstarten als je het echt wil - en die doelgerichte energie wil ik ook in mijn genezing doorvoeren en voelen!!
EN
Well - we survived this week - even thogh with little energy - it was with less suffering than at the start of the radiotherapy. the serious side effects of nausea and vomiting are mainly under control with the medicins and the headaches were over after Tuesday /wednesday. Apparently the brains adapt after 2-3 days of radiation and don't swell that much anymore... ANyway, it remains very tiring and seems to me at this point in time the hardest/toughest part of the way. But hey, when I think back neutrally at my fears after the epilepsy attack in January, the miscarriage after that, the risky brain surgery in February, the wakening during the operation, the long chemo period, than this extra (little) fight will not be THE worst and we'll manage as well... I believe I have proven to myself to be a strong woman - even though did not have necessarily a need to proof that for myself I have to say (certainly not this way). I expected the next part of the way to be tough, but not as much because of the radiation but because of the 'root cause approach of the cancer', the attacking of the real underlying causes. Take on top of that the tiring radiation that takes away all my appetite - I lost in 10 days 4 kg :-( and you can imagine that your kind words, extra support has done me good. I just had piano lesson - exciting - amazing how fast one can start something with a dedicated motivation - that is exactly the targeted energy that I want to use to get through with my recovery!!
Wel - deze week hebben we doorstaan - al is het met weining energie - het was dan toch met minder last dan bij de start. De serieuze neveneffecten van misselijkheid en overgeven zijn grotendeels onder controle met medicamenten - en de hoofdpijn is na dinsdag niet echt meer opgetreden. Kennelijk passen de hersenen zich na twee-drie dagen bestralen zich ook wel wat aan in de mate van opzwellen... Enfin, het blijft heel vermoeiend, en lijkt voor mij, nu, het moeilijkste stukje van mijn traject te zijn. Maar ach, als ik neutraal terugdenk aan mijn angsten na de epilepsie in Januari, de miskraam erna, de toch wel riskante operatie van de hersenen in Februari, het wakker worden tijdens de operatie, de lange chemoperiode daarna, dan zal dit kleine extra gevecht wel niet HET ergste geweest zijn en slagen we ons hier ook wel weer door... Ik denk dat ik voor mezelf al wel bewezen heb een sterke madame te zijn - al had ik er helemaal geen behoefte aan om dat ook te bewijzen (toch zeker niet op deze manier). Ik wist dat dit laatste stuk van het traject moeilijk ging zijn, niet zozeer omwille van de bestraling maar vooral omwille van 'de root cause benadering' maw het aanpakken van de echte oorzaak van mijn kanker en daar ga ik nu werk van maken. Daar komt dan nog de extra vermoeiende bestraling bij die ook al mijn eetlust wegneemt - ik ben op de afgelopen 10 dagen denk ik 4 kg afgevallen :-( en je kan je wel indenken dat de lieve woorden en extra steun die jullie stuurden heel veel deugd gedaan heeft. Heb net pianoles gehad - was heel tof - verbazend hoe snel je met iets kan opstarten als je het echt wil - en die doelgerichte energie wil ik ook in mijn genezing doorvoeren en voelen!!
EN
Well - we survived this week - even thogh with little energy - it was with less suffering than at the start of the radiotherapy. the serious side effects of nausea and vomiting are mainly under control with the medicins and the headaches were over after Tuesday /wednesday. Apparently the brains adapt after 2-3 days of radiation and don't swell that much anymore... ANyway, it remains very tiring and seems to me at this point in time the hardest/toughest part of the way. But hey, when I think back neutrally at my fears after the epilepsy attack in January, the miscarriage after that, the risky brain surgery in February, the wakening during the operation, the long chemo period, than this extra (little) fight will not be THE worst and we'll manage as well... I believe I have proven to myself to be a strong woman - even though did not have necessarily a need to proof that for myself I have to say (certainly not this way). I expected the next part of the way to be tough, but not as much because of the radiation but because of the 'root cause approach of the cancer', the attacking of the real underlying causes. Take on top of that the tiring radiation that takes away all my appetite - I lost in 10 days 4 kg :-( and you can imagine that your kind words, extra support has done me good. I just had piano lesson - exciting - amazing how fast one can start something with a dedicated motivation - that is exactly the targeted energy that I want to use to get through with my recovery!!
Friday, September 14, 2007
Eerste bestraling - first radiation
NL
Gisteren eerste bestraling gehad. Was absoluut goedgezind en positief als Johan en ik ernaar toe reden - het zou weer een stap in de goeie richting zijn en die stap zou wel als routine kunnen genomen worden... dacht ik... ah ja, mijn constitutie bleek toch sterk te zijn en heel goed te reageren op de agressieve chemo die ik 5 maanden gehad heb dus waarom zou de bestraling (eerder preventief - waarvan ze in het algemeen zeggen dat je daar minder last van hebt dan zorgen baren?).
Amai - lelijk mispakt! Proces zelf geen probleem - op machine - niet zo lang en je voelt dat dus ook niet. Maar dan, na een klein uurtje begint het:
klap van vermoeidheid, hevige hoofdpijn en druk aan ogen, en... echt ziek (overgeven en zelfs koorts). Mijn god - en dit is nog maar de eerste sessie?!!! Vanaf maandag volgen ze elkaar elke dag op - hoe zal ik dan kunnen recupereren?? Ik voelde me gisteren ook bang - want ik moest van mijn bed naar het toilet lopen, met zo'n ontzettende hoofdpijn, net als toen ik geopereerd ben. Bwahh - echt niet leuk.
Dokter gebeld vanmorgen - maandag verder bekijken of ik extra medicatie kan krijgen om neveneffecten te verminderen. Eigenlijk weet ik dat je dan de schade die je lichaam krijgt toegediend enkel camoufleert, dus ik weet niet of dit goed of slecht is...
Enfin, ik ga terug slapen nu - ben stikkapot...
EN
Yesterday I had my first radiation. Was absolutely positive and in good mood when Johan and I drove there - it would be another step in the good direction that most probably could be taken as a routine again.... I thought... of course, my constitution appeared to be strong and reacted very positively on the agressive chemo that I had for 5 months so why should a radiation (rather preventive - of which they claim it has in general less side effects than chemo) be a reason for any concern?
Wow - what an underestimation! The process itself is no problem - on the machine - not so long and you don't feel it neither. But then after an hour it starts:
serious tiredness, heavy headaches and pressure at eyes, and ... really sick (vomiting and even fever). My god - and this is only the first session?!!! As of Monday I will have a session each day - how will I be able to recuperate?? I felt scared as well yesterday - because it reminded me of the scenario before I had my life-saving surgery. Bwahh - really not funny.
Called the docter this morning - and we'll have to see Monday whether I need to take extra medication to reduce side-effects. I know that this is then a matter of hiding the damage your body is being done, so I am not sure if this is good or not good...
Anyway, am going back to sleep now, extremely tired...
Gisteren eerste bestraling gehad. Was absoluut goedgezind en positief als Johan en ik ernaar toe reden - het zou weer een stap in de goeie richting zijn en die stap zou wel als routine kunnen genomen worden... dacht ik... ah ja, mijn constitutie bleek toch sterk te zijn en heel goed te reageren op de agressieve chemo die ik 5 maanden gehad heb dus waarom zou de bestraling (eerder preventief - waarvan ze in het algemeen zeggen dat je daar minder last van hebt dan zorgen baren?).
Amai - lelijk mispakt! Proces zelf geen probleem - op machine - niet zo lang en je voelt dat dus ook niet. Maar dan, na een klein uurtje begint het:
klap van vermoeidheid, hevige hoofdpijn en druk aan ogen, en... echt ziek (overgeven en zelfs koorts). Mijn god - en dit is nog maar de eerste sessie?!!! Vanaf maandag volgen ze elkaar elke dag op - hoe zal ik dan kunnen recupereren?? Ik voelde me gisteren ook bang - want ik moest van mijn bed naar het toilet lopen, met zo'n ontzettende hoofdpijn, net als toen ik geopereerd ben. Bwahh - echt niet leuk.
Dokter gebeld vanmorgen - maandag verder bekijken of ik extra medicatie kan krijgen om neveneffecten te verminderen. Eigenlijk weet ik dat je dan de schade die je lichaam krijgt toegediend enkel camoufleert, dus ik weet niet of dit goed of slecht is...
Enfin, ik ga terug slapen nu - ben stikkapot...
EN
Yesterday I had my first radiation. Was absolutely positive and in good mood when Johan and I drove there - it would be another step in the good direction that most probably could be taken as a routine again.... I thought... of course, my constitution appeared to be strong and reacted very positively on the agressive chemo that I had for 5 months so why should a radiation (rather preventive - of which they claim it has in general less side effects than chemo) be a reason for any concern?
Wow - what an underestimation! The process itself is no problem - on the machine - not so long and you don't feel it neither. But then after an hour it starts:
serious tiredness, heavy headaches and pressure at eyes, and ... really sick (vomiting and even fever). My god - and this is only the first session?!!! As of Monday I will have a session each day - how will I be able to recuperate?? I felt scared as well yesterday - because it reminded me of the scenario before I had my life-saving surgery. Bwahh - really not funny.
Called the docter this morning - and we'll have to see Monday whether I need to take extra medication to reduce side-effects. I know that this is then a matter of hiding the damage your body is being done, so I am not sure if this is good or not good...
Anyway, am going back to sleep now, extremely tired...
Tuesday, September 4, 2007
De juiste levensfolosofie vinden - Finding the right way of living...
NL (Nederlands) - EN (English - see below)
NL
Zoals al gezegd - ik ben zelf wat dingen aan het uitzoeken en in handen aan het nemen om mijn slaagkansen te vergroten. Statistieken van klinieken zijn niet zo overweldigend en ik ben mijn leven nog lang niet moe - integendeel, ik heb het gevoel dat ik nu eindelijk eens ga moeten leren leven, echt leven! Klinieken kijken naar het lichaam en dat is een goeie zaak. Maar ik ben - net als zovelen - ervan overtuigd dat lichaam en geest 1 zijn, dat ziektes en lichamelijke problemen gelinkt zijn met emotionele/... dingen.
Mijn puzzel begint langzaamaan in mekaar te passen met alle input van de afgelopen jaren en de inspiratie van Tom Monte en anderen - maar nu is het aan mij om er werkelijk beter van te worden. Het gaat hier over een strict dieet, maar ook over een levenshouding, het anders omgaan met emoties, het opkrikken van mijn levensenergie of ki, ...
Ik weet het allemaal wel in mijn hoofd - maar dat staat nog zo ver van mijn lichaam. En het is dat lichaam dat geschreeuwd heeft dat het zorg nodig heeft, dat het zo niet verder kan. Nu is het aan mij om mezelf de juiste zorg te geven. Ik ga vanalles moeten opstarten zoals wekelijkse Reiki, shiatsu, ...
Het dieet is macrobiotisch, maar dan nog stricter omwille van de zware ziekte. Alle toxische stoffen, belastende elementen, oxidanten, ... moeten gezuiverd worden uit mijn lichaam, zodat de bestaande microscopische kanker uiteindelijk terug door mijn eigen immuunsysteem kan aangepakt worden en de nieuwe geen 'voedingsstoffen (vetten/suikers/...)' krijgt om te groeien.
Het gaat goed - eerste week was heel vermoeiend aangezien ik niks anders deed dan koken en potten afwassen, nu heb ik mijn draai al wat beter gevonden. Veel groenten en granen eten is trouwens nog lekker ook. Ik hoef ook niks meer van de winkel - alleen een lekker pak friet zou me toch zo smaken!! Maar daar wil ik ook absoluut van afblijven!! So far so good - geen uitzonderingen gemaakt...
En naast mijn bijna voltijdse job 'voor mezelf' start ik vrijdagnamiddag (na het passen van mijn bestralingsmasker) met mijn eerste pianioles in het conservatorium in Mechelen!! Ik kijk er zo naar uit - heb al wat geoefend en speel al een klein stukje van Maria Magdalena Bach (zo fier op mezelf!!). TaaTaTaTaTaTaaTaTa...
EN
As said before - I am exploring some things and taking my own responsibility to increase my chances of success. Statistics of hospitals are not so fantastic and I am not yet giving up on life, on the contrary I have the feeling that I (finally) have to start living my life!
Hospitals look at the body and that is good. But I am very much convinced that body and mind are 1, and illness is a consequence of emotional and other non physical elements.
My puzzle starts to fit gradually with all the input of the past years and the inspiration of Tom Monte and others - but now it is up to me to really make it work. It is about a strict diet, but also about a life attitude, about dealing differently with emotions, increasing the life energy or ki, ...
I know it all in my head - but that is still so far from my body. And it is the body that has shouted so hard now to get attention and care to say that it can't continue like that. Now it is up to me to give myself the right care. I have to start up all kinds of things, such as weekly Reiki, shiatsu, ...
The diet is macrobiotic, but even much more strict because of the seriousness of my illness. All toxic components, burden, oxidants, ... have to be cleaned out of my body, so that the existing microscopic cancer can be tackled again by my own immune system and no new 'feeding' (fats, sugars, ....)' are given to have new ones grow.
It is going well - first week was very tiring because I did nothing else but cooking and washing the materials, now that is much better. Lots of vegetables and whole grains is very tasteful as well on top of it. I am not aching for anything from the store really - only a good portion of Belgian (French) fries seems like a great dream now!! But I want to stay away from that by all means!! So far so good - I did not feel the need to make any exceptions...
And besides my job to take care of myself I am starting Friday afternoon (after my fitting of the radiation mask) with my first pianio lesson in the music school of Mechelen!! I so much look forward to that - have been practicing a bit and already play a little piece of Maria Magdalena Bach (I am so proud of myself!!). TaaTaTaTaTaTaaTaTa...
NL
Zoals al gezegd - ik ben zelf wat dingen aan het uitzoeken en in handen aan het nemen om mijn slaagkansen te vergroten. Statistieken van klinieken zijn niet zo overweldigend en ik ben mijn leven nog lang niet moe - integendeel, ik heb het gevoel dat ik nu eindelijk eens ga moeten leren leven, echt leven! Klinieken kijken naar het lichaam en dat is een goeie zaak. Maar ik ben - net als zovelen - ervan overtuigd dat lichaam en geest 1 zijn, dat ziektes en lichamelijke problemen gelinkt zijn met emotionele/... dingen.
Mijn puzzel begint langzaamaan in mekaar te passen met alle input van de afgelopen jaren en de inspiratie van Tom Monte en anderen - maar nu is het aan mij om er werkelijk beter van te worden. Het gaat hier over een strict dieet, maar ook over een levenshouding, het anders omgaan met emoties, het opkrikken van mijn levensenergie of ki, ...
Ik weet het allemaal wel in mijn hoofd - maar dat staat nog zo ver van mijn lichaam. En het is dat lichaam dat geschreeuwd heeft dat het zorg nodig heeft, dat het zo niet verder kan. Nu is het aan mij om mezelf de juiste zorg te geven. Ik ga vanalles moeten opstarten zoals wekelijkse Reiki, shiatsu, ...
Het dieet is macrobiotisch, maar dan nog stricter omwille van de zware ziekte. Alle toxische stoffen, belastende elementen, oxidanten, ... moeten gezuiverd worden uit mijn lichaam, zodat de bestaande microscopische kanker uiteindelijk terug door mijn eigen immuunsysteem kan aangepakt worden en de nieuwe geen 'voedingsstoffen (vetten/suikers/...)' krijgt om te groeien.
Het gaat goed - eerste week was heel vermoeiend aangezien ik niks anders deed dan koken en potten afwassen, nu heb ik mijn draai al wat beter gevonden. Veel groenten en granen eten is trouwens nog lekker ook. Ik hoef ook niks meer van de winkel - alleen een lekker pak friet zou me toch zo smaken!! Maar daar wil ik ook absoluut van afblijven!! So far so good - geen uitzonderingen gemaakt...
En naast mijn bijna voltijdse job 'voor mezelf' start ik vrijdagnamiddag (na het passen van mijn bestralingsmasker) met mijn eerste pianioles in het conservatorium in Mechelen!! Ik kijk er zo naar uit - heb al wat geoefend en speel al een klein stukje van Maria Magdalena Bach (zo fier op mezelf!!). TaaTaTaTaTaTaaTaTa...
EN
As said before - I am exploring some things and taking my own responsibility to increase my chances of success. Statistics of hospitals are not so fantastic and I am not yet giving up on life, on the contrary I have the feeling that I (finally) have to start living my life!
Hospitals look at the body and that is good. But I am very much convinced that body and mind are 1, and illness is a consequence of emotional and other non physical elements.
My puzzle starts to fit gradually with all the input of the past years and the inspiration of Tom Monte and others - but now it is up to me to really make it work. It is about a strict diet, but also about a life attitude, about dealing differently with emotions, increasing the life energy or ki, ...
I know it all in my head - but that is still so far from my body. And it is the body that has shouted so hard now to get attention and care to say that it can't continue like that. Now it is up to me to give myself the right care. I have to start up all kinds of things, such as weekly Reiki, shiatsu, ...
The diet is macrobiotic, but even much more strict because of the seriousness of my illness. All toxic components, burden, oxidants, ... have to be cleaned out of my body, so that the existing microscopic cancer can be tackled again by my own immune system and no new 'feeding' (fats, sugars, ....)' are given to have new ones grow.
It is going well - first week was very tiring because I did nothing else but cooking and washing the materials, now that is much better. Lots of vegetables and whole grains is very tasteful as well on top of it. I am not aching for anything from the store really - only a good portion of Belgian (French) fries seems like a great dream now!! But I want to stay away from that by all means!! So far so good - I did not feel the need to make any exceptions...
And besides my job to take care of myself I am starting Friday afternoon (after my fitting of the radiation mask) with my first pianio lesson in the music school of Mechelen!! I so much look forward to that - have been practicing a bit and already play a little piece of Maria Magdalena Bach (I am so proud of myself!!). TaaTaTaTaTaTaaTaTa...
Subscribe to:
Posts (Atom)